Η συμβιωτική ζωή

Η Μοντεσσοριανή προσέγγιση δίνει μεγάλη έμφαση όχι μόνο στην προγεννητική περίοδο του ζευγαριού, αλλά και στην εγκυμοσύνη, όπου επιτελείται ένα σημαντικό έργο δημιουργίας. Στη φάση αυτή η φύση εργάζεται σιωπηλά. Η μητέρα ήδη έχει μέσα της ένα τέλειο περιβάλλον που προσφέρει στο παιδί αυτά που πραγματικά έχει ανάγκη για να αναπτυχθεί. Η μήτρα παρέχει κατάλληλη τροφή, σωστή θερμοκρασία, ήχο, και φως.  

Κι έρχεται η στιγμή, μετά από εννέα μήνες μέσα από αυτό το ιδανικό περιβάλλον, να γεννηθεί το παιδί. Έρχεται η στιγμή που καλείται το έμβρυο να μεταβεί σε ένα διαφορετικό, νέο περιβάλλον, τελείως διαφορετικό από αυτό που βρισκόταν πριν. Τη μετάβαση αυτή τη θεωρούμε πολύ σημαντική, καθώς αρχίζει μια νέα προσαρμογή σε ένα άλλο περιβάλλον. Η Μοντεσσοριανή εκπαίδευση έρχεται να διαμορφώσει αυτό ακριβώς το περιβάλλον και παράλληλα να εκπαιδεύσει τους νέους γονείς, έτσι ώστε η μετάβαση του παιδιού να γίνει όσο το δυνατόν πιο ομαλά. 

Η γέννηση είναι σημαντική στιγμή ανεξαρτητοποίησης του παιδιού από τη μητέρα. Μόλις όμως ανεξαρτητοποιηθεί σωματικά, ξεκινάει μια άλλη εξάρτηση του παιδιού από τη μητέρα του, ένα άλλο δέσιμο, σημαντικότατο για την περαιτέρω σωματική άλλα και την ψυχική ανάπτυξή του.  

Η Δρ Μοντεσσόρι ονόμασε τις πρώτες 40 μέρες από τη γέννηση «συμβιωτική περίοδο», που μαμά και μωρό είναι πάλι μαζί, έχουν ανάγκη ο ένας τον άλλον, αλλά με ένα διαφορετικό τρόπο αυτή τη φορά. Και οι δύο συνομιλούν σε ένα άλλο επίπεδο, έξω από το σώμα της μητέρας, ενωμένοι στο κοινό έργο της επιβίωσης και της ανάπτυξης του βρέφους. 

Η τροφή αλλά και ο τρόπος με τον οποίο την παρέχει η μητέρα στο βρέφος, προσφέρει στο νεογέννητο μια πηγή αγάπης και φροντίδας, μια μεγάλη αίσθηση ασφάλειας. Τώρα είναι που δημιουργείται ένας δεσμός ανεκτίμητης αξίας. Αυτός ο ψυχολογικός δεσμός που συνδέει το μωρό με τη μητέρα συνεχίζεται εφ’ όρου ζωής. Τώρα το βρέφος, αλλά και η μητέρα, χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν σε μια καινούργια πραγματικότητα, για να χτίσουν μια καινούργια σχέση. Μέσα από την τρυφερή αγκαλιά της μάνας, μέσα από το θηλασμό, τη σωματική φροντίδα, το μπάνιο και το άλλαγμα,  συνεχίζεται κατά κάποιο τρόπο η ενότητα που υπήρχε την περίοδο της εγκυμοσύνης. Έτσι, το βρέφος, με αυτά τα σταθερά σημεία αναφοράς, εισέρχεται πλέον ομαλά στο καινούργιο του περιβάλλον και αρχίζει σιγά σιγά να «αισθάνεται» πώς λειτουργεί ο νέος του κόσμος.  

Συνεπώς, η συμβιωτική περίοδος είναι πολύ σημαντική για το βρέφος, και έχει μεγάλη σημασία η οικογένεια να του προσφέρει ασφάλεια και αγάπη. Έτσι μόνο θα μπορεί να χτίσει μια θετική εικόνα του εαυτού του, και να νιώσει μια βαθιά εμπιστοσύνη για το άμεσο περιβάλλον του,  δύο επιτεύγματα που θα είναι καθοριστικά για την ανάπτυξή του. 

Καθώς το βρέφος μεγαλώνει, εμείς χρειάζεται συνεχώς να αναπροσαρμόζουμε το περιβάλλον ανάλογα με τις ανάγκες του, οι οποίες αλλάζουν καθημερινά.